พ่อ-แม่ ไม่มี “ปริญญาสักใบ”แต่ส่งลูกเรียนจบปริญญาได้

พ่อ แม่ นี่..เก่งเนาะไม่มี “ปริญญาสักใบ” แต่ส่งให้ลูกเรียนจน ” จบปริญญาได้ “

พ่อ แม่ นี่ แกร่งเนาะ ” มีกันอยู่สองคน “แต่ ” เลี้ยงลูกห้าหกคน “ จนเติบโตกว่าท่านได้

พ่อ แม่ นี่ก็แปลกดี ไม่เคย มีข้าวของดีๆ ใช้ แต่มีปัญญาหาเงินมาซื้อข้าวของดีๆให้ลูกได้

ทำให้ลูกเข้ากับสังคมได้โดยไม่อายใคร พ่อ แม่ นี่ก็ตลกดีเนาะไม่เคยได้หยุดพัก แต่ก็ไม่เคยบ่นท่านยอมทน กับความเหนื่อย

เพียงเพราะกลัวว่า ” เราจะไม่สบาย “ ท่านคือคนที่ ” เชื่อมั่นในตัวเรา “

แม้ในวันที่เรา ” หมดความเชื่อมั่น “ ในตัวเอง เหนื่อยเมื่อไหร่ กลับไปหากำลังใจที่บ้านนะ

คนทางนั้น ” ไม่เคยดูถูกเรา “ แม้ในวันที่เรา “ดูถูกตัวเอง”

พ่อแม่ ยอมทานข้าวกับเกลือได้ เพื่อ ให้ลูกได้ทานกับข้าวดีๆ

ถ้าลูกยิ้มได้ พ่อ แม่ ก็ อิ่ม อย่ามองสิ่งที่ท่านทุ่มเทให้เป็น ” สิ่งเล็กน้อย “

เพราะ มันอาจหมายถึง ” ทั้งหมดที่ท่านทั้งสองมี “ เสื้อเก่าๆ พ่อ แม่ ใส่ได้

แค่เห็นลูกมีข้าวของเครื่องใช้ ไม่รู้ว่า เรานึกถึงพ่อแม่ตอนไหนบ้าง..?

แต่สำหรับท่าน คงไม่มีเวลาไหนไม่นึกถึงลูก

วันไหน ” สำนึกบุญคุณ “ ได้ จงรีบกลับไปดูแลท่านทั้งสอง

อย่าบ่นหากท่านทำอะไรไม่ถูกใจ เพราะท่านต้องทนมากกว่าเราเยอะ

ไปเถอะ กลับไป ” กอดท่าน “ ก่อนที่จะถึงวันนั้น วันที่ตัวของท่านเย็น จนกอดไม่อุ่นอีกแล้ว

Cr. ขอบคุณข้อคิดดีๆจาก : อักษร